Polvonlar bellashib bahs maydonida
Shohsupada mag‘rur qad kergan chog‘i, -
Vatan madhi yangrab g‘olib sha’niga,
Bosh uzra yuksalar Vatan bayrog‘i.

El-yurt taqdiriga doxil arboblar
Og‘iz biriktirgach anjuman qurib,
Qo‘l berib ahd etar mudom har bobda,
Vatan bayrog‘ining yonida turib.

Onadan dunyoga kelib, oqibat
Vatan tuprog‘iga ketar har bashar.
Vatan bayrog‘iyu ona ro‘moli
Bosh uzra hilpirab tursa yarashar.

Shunday bir odat bor: otlanar ekan
Vatanni himoya etmoqqa agar,
Otayu onasin duosidan so‘ng
Yurt bayrog‘in o‘par askar yigitlar.

Qalam ham zabt etmoq bobida illo,
Askar qurolidan aslo emas kam.
Shu bois tiz cho‘kib, chin ixlos ila
Yurtim bayrog‘ini o‘paman men ham

Zarang og‘ochidan uning dastasi,
Matosi o‘zbegim oridan bunyod.
O, yurtim bayrog‘i, ko‘nglim nash’asi,
Hilpirab turaver turgancha dunyo!

Sa’dulla HAKIM
O‘zA